Najważniejsze zabytki

Kościół kolegiacki pw. Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny i św. Michała Archanioła w Łasku

Świątynia wzniesiona w 1517-1523 r. w stylu późnego gotyku. Fundatorem był Jan Łaski Prymas Polski. W roku 2005 kościół został podniesiony do rangi kolegiaty. Także wcześniej w latach 1525-1819 kościół nosił godność kolegiaty. Jest to budowla murowana, orientowana, trójnawowa o układzie halowym. W zakrystii i skarbcu zachowały się gotyckie łuki. Kościół gruntownie przebudowano po pożarze w 1749 r., wówczas uzyskał barokową elewację oraz rokokowe wnętrze. Bogato zdobiony jest ołtarz główny z obrazem św. Michała Archanioła zabijającego szatana, namalowany w 1760 r. przez Filipa Castaldiego. W bocznej kaplicy NMP znajduje się najcenniejszy w kościele zabytek sztuki, alabastrowa płaskorzeźba przedstawiająca Madonnę z Dzieciątkiem, którą wykonano we Florencji na początku XVI w. (od 1531 r. otoczona kultem, niegdyś była celem licznych pielgrzymek). Obecnie jedno z najważniejszych Sanktuariów Maryjnych w Archidiecezji Łódzkiej.
 

Kościół pw. Świętego Ducha w Łasku

W końcu XV w. istniał w tym miejscu przytułek dla ubogich. W 1666 r. postawiono kościółek, który zachował się do dziś. Jest to świątynia trójnawowa z prostokątnym prezbiterium, orientowana na zachód, o konstrukcji zrębowej z bali modrzewiowych, z dachem krytym gontem. Osobliwością zabytku jest ozdobienie ołtarza, ambony i chrzcielnicy muszelkami. Kiedy w XIX w. zaczęli w okolicy Łasku osiedlać się Niemcy wyznający protestantyzm, rozpoczęto w nim odprawiać nabożeństwa ewangelickie. Dziś parafia ewangelicko-augsburska ma swoją kaplicę, a kościół po niedawnym remoncie pełni funkcję kościoła garnizonowego.
 

Kościół pw. św. Stanisława Biskupa. i św. Mikołaja Biskupa w Borszewicach

Został zbudowany w latach 1894-1902 wg projektu arch. Kornelego Szrettera. W latach 1924-25 dobudowano wieżę o wysokości 25 m i 4 wieżyczki niższe połączone attyką oraz hełm zakończony 2,5 m krzyżem. Główny ołtarz jest tryptykiem przedstawiającym św. Stanisława Bp, jego nauczanie i śmierć. W kościele znajdują się bardzo interesujące: chrzcielnica, rzeźby Chrystusa i św. Jana z przełomu XVII i XVIII w., krucyfiks późnobarokowy, pacyfikał późnobarokowy, kapa z h. Jelita z XVII w.

[3]

 

Dwór w Ostrowie

Ostrów (gm. Łask) - neobarokowy dwór z 1917-1918. Położony na wschód od miasta, w otoczeniu parku. Dwór szlachecki wybudowany w 1918 r. przez właściciela "dóbr łaskich"- Janusza Szweycera. Posiadał on przed wojną jeden z większych majątków w Polsce (5470 ha). Dwór nawiązujący do baroku, jest przykładem polskiego stylu w architekturze siedzib szlacheckich. Postawiony na planie wydłużonego prostokąta - na "godz. 11"; dwór z czterema alkierzami, gankiem z tarasem od północy i półkolistym ryzalitem od ogrodu oraz tarasem od wschodu, kryty dachem łamanym. Po II wojnie światowej początkowo urządzono tu ośrodek wypoczynkowy, a od 1958 r. jest to budynek Zespołu Szkół Ogrodniczych.
 

[4]

 

Dwór w Woli Bałuckiej

Murowany dwór, stoi w miejscu poprzedniego – drewnianego, który spłonął prawdopodobnie podczas Powstania Listopadowego. Zbudowany został około 1830 r. na planie prostokąta z ryzalitem na osi, zwieńczonym trójkątnym szczytem Ten dwór (także poprzedni drewniany) i folwark należał do Słodkowskich h. Gnierzawa, przybyłych tu z Księstwa Siewierskiego. Dwór i folwark został sprzedany w 1915 r. Dietrichom, którzy poddali go gruntownej restauracji i posiadali go do 1945 r. Po 1945 r. budynki gospodarcze zostały rozebrane przez mieszkańców wsi. W dniu 3 II 1981 r. dwór, który był już w ruinie z powodu wieloletniego nieużytkowania, zmienił właściciela. Nowy właściciel doprowadził dwór do idealnego stanu. Dziś wnętrze zachwyca wyposażeniem i atmosferą starego polskiego dworu.

 

[5]

 

Park Miejski im. Rodu Łaskich w Łasku

Park powstał najprawdopodobniej na przełomie XVIII i XIX w., choć już wcześniej na tym terenie rosły liczne drzewa i krzewy będące pozostałością naturalnych lasów znad Grabi i Pisi. Północną granicę parku stanowi rzeka Grabia, południową droga krajowa Łódź – Kalisz. Na terenie zajmowanym obecnie przez park znajdował się przed laty dwór Łaskich zniszczony w wyniku pożaru w połowie XIX wieku, a następnie dwór wybudowany nieco na południe przez kolejnych właścicieli Łasku i okolic – Kręskich. Na przestrzeni kilkuset lat układ i wygląd parku uległ licznym zmianom. Obecnie najcenniejszym elementem jest starodrzew parkowy. Do najstarszych drzew należy kolekcja wiązów szypułkowych, lip drobnolistnych, klonów zwyczajnych, dębów szypułkowych, modrzewia europejskiego oraz olch czarnych. Fragmentarycznie występują szpalery drzew ozdobnych, przede wszystkim szpalery grabowe. Po wschodniej stronie stawu, leżącego w pobliżu wejścia do parku, znajduje się szpaler klonów polnych, rzadko występującego gatunku spośród naszych rodzimych klonów.
 

[6]