Park Miejski im. Rodu Łaskich

Historia powstania parku siega przełomu XVIII i XIX wieku. Ówczesni właściciele tego terenu chcąc dodać dostojeństwa swojej rezydencji założyli park według zasad zalożenia angielskiego, o charakterze krajobrazowym. W tym celu okalający tą siedzibę las liściasty dostosowano do nowych potrzeb, zmieniając go w park. Do organizacji tego miejsca wykorzystano głównie gatunki drzew i krzewów miejscowego pochodzenia. Przez to park nie stał sie tworem wyszukanym, lecz czymś swojskim nawiązujacym do sąsiednich zbiorowisk leśnych, zaroślowych oraz łąkowych.

Pierwszy dworek, który znajdowal się na terenie parku, został całkowicie zniszczony przez pożar. W 1862 r. rodzina Kreskich wzniosła nowy dworek, który istnieje do dziś, znajduje się on przy zachodnim skraju parku. Ostatni właściciele tego miejsca, mianowicie rodzina Szweycerów przeniosła swą siedzibe do pobliskiego dworu w Ostrowie.

W okresie międzywojennym, w wyniku rozwoju, a co za tym idzie i rozbudowy miasta, park ten został przecięty drogą łączącą Łódź z Kaliszem. W okresie pózniejszym znaczna jego część (od strony południowej) została zabudowana lub zamieniona na ogródki przydomowe. Ostatnie większe zmiany w funkcjonowaniu parku zostały dokonane w latach 50-tych XX-ego wieku, kiedy to zmieniono koryto rzeki Grabi, oraz obudowano ja wałem przeciwpowodziowym. Działania te przyczyniły się do przekształcenia i częściowego zniszczenia dawnego układu wodnego parku.

Obecnie park tworzy okolo 50 gatunków drzew oraz krzewów, głównie gatunków liściastych. Park ten jest układem kompozycyjnym, którego materiał podstawowy stanowią rosliny różnej wielkości: drzewa, krzewy, roślinność zielna. Godnym podkreślenia jest duży udział drzew starych, dorodnych, zwracających uwagę oglądających potężnymi rozmiarami i różnorakimi pokrojami. W zachodniej i centralnej części parku dominują wiązy szypułkowe, natomiast w południowej i wschodniej olsze czarne.

W dendroflorze parku rosną również drzewa sadzone z okresu powojennego, są to głównie okazy lipy szerokolistnej i drobnolistnej, klonu pospolitego i jaworu, jesionu pensylwanskiego
i wyniosłego, olszy czarnej, grabu pospolitego, dębu szypułkowego oraz brzozy brodawkowatej.
Wśród drzew parkowych można spotkać przedstawicieli gatunków obcych, reprezentowanych przez sosnę czarną, sosnę wejmutkę, daglezję zieloną.

Z krzewów rosnących w parku warto wymienić bez czarny i koralowy, czeremchę ptasią, leszczynę pospolitą, oraz szaklak pospolity.

Na terenie parku znajduje się kilka drzew uznanych za pomniki przyrody, sa to głównie wiązy szypułkowe, olsze czarne oraz lipy drobnolistne.

W obrębie parku znajdują się również trzy oczka wodne, które obecnie spełniaja jedynie rolę poidełek dla zwierząt. Ponadto znajduje się tam plac zabaw dla dzieci i niewielka estrada.